C Em
Durup düşünmeye zamanın olur mu
F
Yitirmeden anlamaz insan
C G
Sevdiklerin yolun sonunda
C Em
Sarıl her fırsatında o insana
F
Arkasından ağlayan olma
C G
Geri getirmez çok ağlasan da
Am G
Durur, durur belki baş ucunda
F
Annen baban kendi çapında
C G
Abin bile 47 yaşında
Am G
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş
F
Gün gelince herkesin açılmış,
C G
Ama sorarsan hep geç kalınmış
C Em
Güzel günlerimizin bittiğini sanma
F
Belki bir daha böylesi olmaz
C G
Ama her bi gün güzel aslında
C Em
Yakın durmanın zor olduğu ortada
F
Uzak olmak her zaman en kolay
C G
Ama en zoru yalnız olunca
Am Em
Uyur, uyur belki hep yanında
F
İlk sevgilin kendi solunda
C G
Her hatıra asılı duvarında
Am Em
Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş
F
Gün gelince herkesin açılmış
C G